ΠΑΡΤΥ ΠΟΔΟΝΙΦΤΗ!

Η συντακτική ομάδα του Ποδονίφτη διοργανώνει πάρτυ οικονομικής ενίσχυσης, την Παρασκευή 28 Νοέμβρη, στις 9 το βράδυ στο παραδοσιακό στέκι της Ν.Ιωνίας, το καφενείο του Μπούρχα .
Μουσικές, ποτά και νόστιμα φαγητά μαγειρεμένα από τα χέρια του νέου Ποδονίφτη.
Σας περιμένουμε!!!

ΚΑΤΙ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

19 δήμαρχοι πανελλαδικά τοποθετήθηκαν ενάντια στην “επαναξιολόγηση των συμβάσεων”, δηλαδή στις απολύσεις. Οι περισσότεροι προερχόμενοι από ΣΥΡΙΖΑ   και ΚΚΕ. Ανάμεσά τους και ο δήμαρχος Νέας Ιωνίας Ηρακλής Γκότσης.

Τους 5 πρώτους από αυτούς (Χαλανδρίου, Ζωγράφου, Λάρισας, Πάτρας και Νίκαιας) στέλνει ο Μητσοτάκης, σύμφωνα με τις δηλώσεις του, στον Εισαγγελέα επειδή αρνήθηκαν στους επιθεωρητές δημόσιας Διοίκησης να προχωρήσουν στον “επανέλεγχο”.

Το που θα το πάει η κυβέρνηση έχει πολύ ενδιαφέρον. Θα το φτάσει μέχρι τέλους με τις ποινικές διώξεις κινδυνεύοντας να δημιουργήσει ένα διαδημοτικό κίνημα υποστήριξης των δημάρχων ή θα δεχτεί μια μεγάλη ήττα;

Όπως και να χει οι προϋποθέσεις για ένα δίκτυο μαχητικών δημάρχων και για ένα διαδημοτικό κίνημα που θα βάλει εμπόδια σε κυβέρνηση και Τρόικα έχουν φτιαχτεί. Πρέπει να προχωρήσουμε στο δρόμο αυτό, με αποφασιστικό τρόπο και μαχητικά.

ΠΕΝΤΕ ΣΗΜΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ

1 Μετά τις εκλογές των ευρωεκλογών δεν ήταν λίγοι αυτοί που υποστήριξαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε εκλογικό ταβάνι. Σήμερα διαψεύδονται. Τα δημοσκοπικά ευρήματα, κυρίως όμως, η καθημερινή επαφή με τον κόσμο, δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε σαφή ανοδική πορεία, αγγίζοντας το όριο της αυτοδυναμίας. Οι εξαγγελίες στη ΔΕΘ, οι σαφείς προτάσεις, η κοινωνική και ταξική μεροληψία υπέρ των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων εκτόξευσε τον ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύοντας ότι οι δραματικές ανάγκες του κόσμου μπορούν να νικήσουν το φόβο, που καλλιεργεί η δικομματική μνημονιακή κυβέρνηση.

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΕΚ

Μια προσέγγιση από αριστερή ριζοσπαστική σκοπιά δεν απαντάει μόνο στα ερωτήματα που θέτει η ατζέντα της επικαιρότητας – άμεσα ή έμμεσα προϊόντα της εφαρμογής και επικράτησης νεοφιλελεύθερων κατευθύνσεων εδώ και πολλά χρόνια.

Θέτει ερωτήματα και ζητάει απαντήσεις, σφαιρικές και έμπρακτες, που άπτονται όλου του φάσματος της πολιτικής ενός ριζοσπαστικού αριστερού κόμματος σαν τον ΣΥΡΙΖΑ

Η αναπτυξιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στη προκείμενη περίπτωση συγκρούεται και έρχεται σε ρήξη με τους νεοφιλελεύθερους σχεδιασμούς και τις νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις και πρακτικές;

Συνδικαλισμός! … χωρίς μεσάζοντες

Οι αποικιοκρατικού τύπου μνημονιακές συμφωνίες και πολιτικές που εφαρμόστηκαν σε βάρος του λαού και χωρίς ο λαός να ερωτηθεί, έφεραν στο προσκήνιο το αίτημα μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού όχι μόνο για έλεγχο της κάθε μορφής εξουσίας, αλλά και όσο γίνεται συμμετοχής σε αυτή.Αίτημα που είναι και μία από τις κύριες αξίες και διεκδικήσεις του πιο υγιούς, μη αρτηριοσκληρωμένου, τμήματος της αριστεράς.

Από το κίνημα των πλατειών μέχρι και τις (υποτυπώδης προς το παρόν) εξαγγελίες για αλλαγή δομής της άσκησης κρατικής εξουσίας από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ, έχει ανοίξει ένα θέμα. Λιγότερη εκπροσώπηση, περισσότερη συμμετοχή στην άσκηση εξουσίας. Συμμετοχή του λαού στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, συμμετοχή και στην αυτοδιοίκηση.

Για κάποιο λόγο όμως, ιερή αγελάδα ως προς τη δομή και τη λειτουργία είναι για την αριστερά η διάρθρωση του συνδικαλιστικού κινήματος.

Εάν ρωτήσει κάποιος 1000 τυχαίους εργαζόμενους «πως προκύπτει και κάθε πότε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ», είμαι σίγουρος ότι δε θα βρεθούν 10 να απαντήσουν. 
Μπροστά στη δομή του συνδικαλιστικού κινήματος, η δομή επιλογής και ελέγχου κρατικής εξουσίας, ακόμα και σε αυτό το στοιχειωδώς δημοκρατικό αστικό κράτος, μοιάζει με την Πνύκα στα πρώτα χρόνια της Αθηναϊκής δημοκρατίας.

Ενδεικτικά, για την ηγεσία του κράτους ο κάθε πολίτης ψηφίζει κάποιον βουλευτή από κάποια παράταξη και έτσι άμεσα προκύπτει το κοινοβούλιο και η κυβέρνηση. 

Για την ηγεσία της ΓΣΕΕ ο κάθε εργαζόμενος μέλος σωματείου ψηφίζει κάποιους αντιπροσώπους είτε σε Εργατικά Κέντρα, είτε σε ομοσπονδίες, οι οποίοι μετά είναι οι εκλέκτορες για κάποιους αντιπρόσωπους δικούς στους στη ΓΣΕΕ, οι οποίοι ψηφίζουν τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ. 
Τα ίχνη της ψήφου κάθε εργαζομένου χάνονται στο πρώτο στάδιο (εκλογή αντιπροσώπων στα Εργατικά Κέντρα). 
Από εκεί και πέρα αναλαμβάνουν οι μηχανισμοί και ο απλός εργαζόμενος εύχεται ο αντιπρόσωπος που ψήφισε, να εξέλεξε έναν άξιο αντιπρόσωπο στη ΓΣΕΕ.

Επίσης ο αριθμός αντιπροσώπων που θα στείλει κάθε σωματείο στα εργατικά κέντρα εξαρτάται από τον αριθμό των μελών του. Δηλαδή, οι εργαζόμενοι σε μεγάλους οργανισμούς και χιλιάδες μέλη στα σωματεία μπορούν να έχουν πολύ καλύτερη και μεγαλύτερη εκπροσώπηση από τους εργαζόμενους σε μία μικρή εταιρία.

Αποτελέσματα;

Το πρώτο και το βασικό είναι ότι δεν υπάρχει καμία γείωση της ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος με τη βάση του, άρα και κανένας λόγος για λογοδοσία. Δε θα ακούσεις ποτέ εργαζόμενο να λέει «ά ρε Παναγόπουλε τι μας έκανες», όπως λέει «Σαμαρά μας έκαψες». Γιατί? Σίγουρα όχι επειδή η ηγεσία της ΓΣΕΕ δεν έχει ευθύνες και συμμετοχή στην κατρακύλα των εργαζομένων.
Ο λόγος είναι οτι δεν έχει καμία επαφή με τον εκάστοτε Παναγόπουλο (πρόεδρος ΓΣΕΕ για όσους δεν ξέρουν) ως εκπρόσωπό του. Δεν ξέρει από πού προέκυψε ο κάθε Παναγόπουλος, πώς και γιατί τον εκπροσωπεί.

Το δεύτερο και επίσης σημαντικό είναι το προφανές που το ζούμε και το βλέπουμε. 
Η αντιπροσώπευση της αντιπροσώπευσης αφήνει άπλετο χώρο για προσωπικές στρατηγικές και παραγοντισμούς παντού. Πόσο μάλλον στο συνδικαλισμό που την απαξίωσή του την έχουμε ζήσει στο πετσί μας όλα αυτά τα χρόνια.

Ανήκω σε αυτούς που δεν πιστεύουν σε καλούς και κακούς βασιλιάδες, άρα ανήκω σε αυτούς που πριν κατηγορήσουν το βασιλιά, θα κατηγορήσουν το θεσμό και το σύστημα της βασιλείας που του επέτρεψε να είναι εκεί. 
Οι λόγοι που το συνδικαλιστικό κίνημα έχει απαξιωθεί, υποβαθμιστεί και λοιδορηθεί εσκεμμένα και συστηματικά είναι πολλοί και είναι καθαρά πολιτικοί, αλλά είναι η δομή του και η φύση του που πολύ εύκολα το επέτρεψε.

Σε αυτή τη δομή και σε αυτή τη ΓΣΕΕ δε χωράνε μπαλώματα και συνωστισμοί για αλλαγές ηγεσίας. 
Αυτή η ΓΣΕΕ πρέπει να κατεδαφιστεί από τα θεμέλια και στη θέση της να μπει ένας οργανισμός που θα επιλέγεται, θα ανακαλείται και θα ελέγχεται από τους εργαζομένους και τις εργαζόμενες στα σωματεία βάσης τα οποία και πρέπει να είναι ο πυρήνας του κινήματος.

                            

Η αλλαγή του συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να είναι υπόθεση των εργαζομένων,αλλά ας μη γελιόμαστε.
Για να γίνει μία τέτοια αλλαγή χρειάζεται και μία αντίστοιχη στο πολιτικό σκηνικό που θα απελευθερώσει ριζοσπαστικές δυνάμεις και θα ενθαρρύνει ριζοσπαστικές αλλαγές στον πιο «επικίνδυνο» συνομιλητή της εκάστοτε εξουσίας.  
Το συνδικαλιστικό κίνημα.



ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ 

Σε νέα φάση ο αγώνας για τη διάσωση του "Ολυμπιακού Κέντρου Γαλατσίου"

Συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας, για τις ανάγκες των οποίων κατασκευάστηκε το Ολυμπιακό Κέντρο Γαλατσίου (Παλαί), σε έκταση του δασοκτήματος της Ομορφοκκλησιάς (άλσος Βεΐκου). Δέκα χρόνια συστηματικής, διαχρονικής και συνάμα προκλητικής αθέτησης της απόφασης της τότε Βουλής από τις κυβερνήσεις της Ν. Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που πρόβλεπε, όταν χωροθετήθηκε, να αποδοθεί μετά τους αγώνες στα αθλητικά σωματεία, τους πολιτιστικούς συλλόγους και τη νεολαία της περιοχής, ως υπερτοπικής σημασίας κέντρο άθλησης, άσκησης και πολιτισμού. Δέκα χρόνια επίμονων, παράνομων και ενίοτε σκανδαλωδών κυβερνητικών ενεργειών για αλλαγή χρήσης της αθλητικής εγκατάστασης, εμπορευματοποίησή της και ξεπούλημά της στους ιδιώτες, με χαριστική (στην ουσία) παραχώρησή της με μακροχρόνια μίσθωση. 

ΜΙΑ ΣΚΙΑΓΡΑΦΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Από τότε που υπάρχουμε ως άνθρωποι , μεταφέρουμε εμπειρία και γνώση από γενιά σε γενιά, μέσω του προφορικού λόγου. Από τη «στιγμή» της γραφής (όποιου είδους γραφής) την έγραφαν κι όλας. Περνώντας η γνώση από την κοινότητα στην πρωτοκαθεδρία της επιστήμης, οι προσωπικές αφηγήσεις έχασαν την εγκυρότητά τους.Όμως, τα τελευταία 60 χρόνια περίπου, έγιναν σπουδαίες αλλαγές τόσο στις διαδικασίες των επιστημονικών μεθόδων όσο και στην κοινωνία, όπου εμφανίστηκαν δυναμικά νέες κοινωνικές ομάδες.

ΓΝΩΡΙΜΙΑ

Ο Ποδονίφτης ξεκινάει τα πρώτα βήματά του ως ένα έντυπο που στοχεύει στη δημιουργία ενός χώρου διαλόγου και καλλιέργειας γόνιμου εδάφους για κοινή δράσης της Αριστεράς στη Νέα Ιωνία, αλλά γιατί όχι και γενικότερα. 

Κοινή διαπίστωση όσων μετέχουμε σε αυτή την προσπάθεια είναι ότι οι πολιτικές εκφράσεις της, δεν έχουν επιχειρήσει με ουσιώδη και επίμονο τρόπο, να προχωρήσουν σε κάτι τέτοιο, για διαφορετικούς βέβαια λόγους η κάθε μια.
Θεωρούμε ότι μέσα από αυτό το έντυπο, αλλά όχι μόνο μέσα από αυτό, θα έχουμε την ευκαιρία να βάλουμε στο τραπέζι ζητήματα που απασχολούν τον κόσμο της Αριστεράς αλλά και τον κόσμο της περιοχής μας γενικότερα.
Για το πώς πάνε τα πράγματα στην πόλη μας και τι μπορούμε να κάνουμε για αυτά.
Για την Αριστερά και την παρέμβασή της σε τοπικό αλλά και σε κεντρικό επίπεδο. Για το κίνημα και τις αντιστάσεις που χτίζονται σε κάθε μικρό και μεγάλο χώρο. Για το περιβάλλον, για τα ζητήματα φύλου, για τον πολιτισμό, για τη μάχη ενάντια στο φασισμό, για την ανεργία, για το εργατικό κίνημα και τη νεολαία. Για τους μετανάστες και τη γκετοποίηση, για την εξαίρεση, για τη διαφορετικότητα.

Ο Ποδονίφτης είναι ένα έντυπο ανοιχτό σε απόψεις, ιδέες, παρατηρήσεις. Θέλει να δώσει βήμα σε όλες τις ζωντανές πρωτοβουλίες και δράσεις της περιοχής μας που ασχολούνται με τον πολιτισμό, με την οικολογία, με την οργάνωση του κινήματος, με την κοινωνική ανταγωνιστικότητα και τη γκρίζα μεριά της πόλης. Αλλά όχι μόνο αυτό. Φιλοδοξία του Ποδονίφτη είναι να αποτελέσει ένα κρίκο σύνδεσης όλων αυτών των ομάδων, των κινήσεων και των συλλογικοτήτων που ζουν και δρουν στην πόλη μας.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ
Όλοι εμείς που πήραμε την πρωτοβουλία αυτής της έκδοσης ζούμε και δραστηριοποιούμαστε στη Νέα Ιωνία. Προερχόμαστε από το χώρο των κινημάτων και της Αριστεράς.
Έχουμε ενεργή συμμετοχή όχι μόνο στα πράγματα της περιοχής αλλά και σε κάθε κίνημα που αφορά τους εργαζόμενους, τη νεολαία, το περιβάλλον, το αντιφασιστικό κίνημα, την αυτοδιοίκηση, τον πολιτισμό.



Δώσαμε και εξακολουθούμε να δίνουμε τη μάχη ενάντια στις δυνάμεις των μνημονίων, για να μείνει ο Δήμος μας στα χέρια της Αριστεράς αλλά και για να γίνει η κυβέρνηση της Αριστεράς πραγματικότητα.
Αυτές όμως οι πολιτικές μας αναφορές, είτε είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε είναι η Ενότητα για τη Νέα Ιωνία δεν μας οριοθετούν με τρόπο μονοσήμαντο και δεν μας κλείνουν στους πολιτικούς και αυτοδιοικητικούς σχηματισμούς που ήδη ανήκουμε με τρόπο ερμητικό.
Το αντίθετο.
Επιδιώκουμε να ανοίξουμε διαύλους επικοινωνίας με όλες τις πολιτικές εκφράσεις της αριστεράς και του ελευθεριακού χώρου, να ανταλλάξουμε με ουσιαστικό τρόπο πολιτική ύλη και να συνεργαστούμε στην περιοχή μας αλλά και κεντρικά για κάθε μικρό και μεγάλο ζήτημα.

Ως ένας τέτοιος χώρος θέλουμε να πορευτούμε. Ο Ποδονίφτης να είναι η ενσάρκωση ενός κοινωνικού και πολιτικού οχήματος διαλόγου και με ενωτική διάθεση προβληματισμού, που θα νοηματοδοτήσει κάθε συλλογική μας έκφραση και δράση.