Πριν 6 χρόνια, σε συνθήκες γενικευμένης οικονομικής κρίση
και επιχειρούμενης μνημονιακής πειθάρχησης της κοινωνίας από την άρχουσα τάξη,
συγκροτήθηκε (και με τη δική μας συμβολή) η ‘Ενότητα για την Νέα Ιωνία’. Ένα
αυτοδιοικητικό εγχείρημα μεγάλων πολιτικών προσδοκιών που έτυχε Πανελλαδικής
αναφοράς εξ αιτίας και μιας συστατικής ιδιομορφίας της. Της έκρηξης στη πόλη,
της διάθεσης της μεγάλης πλειονότητας
των δυνάμεων της αριστεράς για ΕΝΟΤΗΤΑ και συμπόρευση, με στόχο την ενιαία
παρέμβαση στα αυτοδιοικητικά πράγματα, πηγαίνοντας ανάστροφα με ότι συνήθως
συνέβαινε έως τότε στο πεδίο των δημοτικών εκλογών στη χώρα.
Θεωρούσαμε τότε αυτονόητο πως αν συνέβαινε το απροσδόκητο
και ο Δήμος περνούσε στα χέρια μας, το πρώτο μας μέλημα θα ήταν η κινητοποίηση
της κοινωνίας των πολιτών για την οικοδόμηση δικτύων κοινωνικής ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ και
η ενεργητική ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στις τροϊκανές διαθέσεις, θωρακίζοντας αντιμνημονιακά το
Δήμο. Θεωρούσαμε δηλαδή ότι θα σκύβαμε πάνω στη κοινωνία του καθημερινού μόχθου
και της επισφαλούς εργασίας, της ανημπόριας και της ανεργίας, στο κόσμο των
γκρίζων προσφυγογειτονιών της πόλης, καταθέτοντας και το τελευταίο απόθεμα
πολιτικής προσφοράς για να υπάρξει έστω ένα αμυδρό φως στις συνθήκες απόλυτου
σκότους που επικρατούσαν τότε. Και θεωρούσαμε επιπλέον ότι όχημα για την
επίτευξη των στόχων που διακηρύσσαμε θα ήταν οι αμεσο δημοκρατικές λειτουργίες,
το συλλογικό πρόσωπο και οι αντι ιεραρχικές και από τα κάτω θεσμίσεις, που θα
αναδείκνυαν την εμπειρία της
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ, θα έδιναν
προσβασιμότητα σε όλους εκείνους –ες με την αδύνατη φωνή, στον αντίποδα φυσικά
από τα εγχειρήματα κατεστημένης και ρουτινιασμένης διαχείρισης
των δημοτικών πραγμάτων με ημερομηνία λήξης.
