Δυο χρόνια με κυβέρνηση Μνημονιακής "Αριστεράς"

του Φάνη Μπαλάφα

Συμπληρώθηκαν δύο χρόνια διακυβέρνησης,  δύο χρόνια απαρέγκλιτης εφαρμογής των συμφωνημένων μνημονιακών δεσμεύσεων που υπέγραψε η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και ενέκρινε με συντριπτική πλειοψηφία η  Βουλή των Ελλήνων τον Αύγουστο του 2015. 

Στο οπλοστάσιο των θεσμών με τους εφαρμοστικούς νόμους των δύο προηγούμενων μνημονίων, προστέθηκαν και οι εφαρμοστικοί νόμοι της Α΄και Β΄ αξιολόγησης του καινούργιου προγράμματος και έπονται οι αντίστοιχοι της τρίτης, για να ολοκληρωθεί το πλαίσιο που απαίτησαν οι Δανειστές – τοκογλύφοι και που δεσμεύει τη χώρα και την ελληνική κοινωνία τουλάχιστον μέχρι το 2060. Τώρα ο μνημονιακός Πρωθυπουργός, ο αρμόδιος Υπουργός των Οικονομικών  και ολόκληρο το κυβερνητικό επιτελείο διαλαλούν και διαφημίζουν το νέο sucsses story, την έξοδο στις αγορές, το τέλος των μνημονίων από τον  Αύγουστο του 2018 και μετά και την επιστροφή της οικονομίας στην  ανάπτυξη. Ποιος μας πιάνει λοιπόν από δω και πέρα !

Σταχυολογώντας, θα αναφερθούμε στα «επιτεύγματα» της κυβέρνησης της «Αριστεράς» αυτή τη διετία, για να μην ξεχνιόμαστε, για να μην τσιμπάμε στις σερβιρόμενες ψευδαισθήσεις των νέων success story, για να μην ξαναναεπενδύουμε  ελπίδες στην «Αριστερά» τύπου Τσίπρα, καθώς και στην «Κεντροαριστερά» που κυοφορείται αυτές τις μέρες.                                                                                                                                   

Η κατάσταση στην οικονομία παραμένει σταθερά αρνητική

Ο πρωτογενής τομέας σταθερά τελματωμένος με συμμετοχή στο ΑΕΠ γύρω στο 5,5%, όταν στις δεκαετίες 80-90 ήταν στο 25% του ΑΕΠ. Το ψηλό κόστος παραγωγής, οι ποσοστώσεις, η ελάττωση (σχεδόν κατάργηση) των επιδοτήσεων, αναπαράγει και επιτείνει το τέλμα και την ύφεση. Η μεταποίηση και το εμπόριο κινούνται  σε ρυθμούς χελώνας, παρά τη «βελτίωση» της ανταγωνιστικότητας από την καταβαράθρωση του κόστους εργασίας και των εργασιακών σχέσεων. Με δεκανίκι μόνο την τουριστική βιομηχανία να συμβάλλει θετικά στη συνολική αρνητική εικόνα. Η αγοραστική – καταναλωτική ικανότητα μειώθηκε το 2016 (στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ της 2/11/17) κατά περίπου 3 δις ΕΥΡΩ, επιχειρήσεις συνεχίζουν να κλείνουν, η ανεργία εξακολουθεί να βρίσκεται σε δυσθεώρητα ύψη, παρά τα κόλπα του συνυπολογισμού στους εργαζόμενους, και των ανέργων που θα καταφέρουν να κάνουν ΕΝΑ μεροκάματο το μήνα.

Η πολυπόθητη ανάπτυξη, παρά το προετοιμασμένο πλαίσιο με τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους δεν έρχεται. Οι «επενδυτές» δεν  είναι διατεθειμένοι να χρηματοδοτήσουν μεταποιητικές υποδομές και να κάνουν παραγωγικές επενδύσεις με αύξηση της απασχόλησης και της αγοραστικής δύναμης. Οι «επενδυτές» θέλουν  να αποκτήσουν μπιρ παρά  έτοιμες υποδομές και πλουτοπαραγωγικές εστίες, μέσω του Υπερταμείου στο οποίο έχει μεταβιβασθεί ή πρόκειται να μεταβιβασθεί όλη η Δημόσια περιουσία (π.χ. το ΜΕΤΡΟ τελευταία). Έτσι οι Κινέζοι μετά τον ΟΛΠ θέλουν όλα τα λιμάνια, οι Γερμανοί όλα τα αεροδρόμια, οι Ιταλοί την ΤΡΑΙΝΟΣΕ  και συναφείς υποδομές και πάει λέγοντας.  

Ο Πρωθυπουργός της κυβέρνησης της «Αριστεράς», που περηφανευόταν  τον Ιούλιο του 2015 ότι έδωσε μάχη στη διαπραγμάτευση για  να  έχει το τότε ΤΑΙΠΕΔ (νυν Υπερταμείο) έδρα στην Ελλάδα, με πλειοψηφία των μελών στο ΔΣ  Έλληνες, ώστε να είναι δυνατή η χρηματοδότηση της ανακεφαλαιοποίησης των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, απέκλεισε με τον ασφαλιστικό Νόμο του Κατρούγκαλου κάθε τέτοια χρηματοδότηση. Παράλληλα νομοθέτησε με τη Β΄ αξιολόγηση νέα περικοπή από το 2018 των συντάξεων κατά 18%. Έτσι, τα έσοδα του Υπερταμείου από τις εκποιήσεις της δημόσιας περιουσίας θα διοχετεύονται αβίαστα και διασφαλισμένα μόνο για πληρωμές τοκοχρεολυσίων των δανειστών – τοκογλύφων.

Οι τράπεζες και οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας

Οι Τράπεζες, βασικός πυλώνας του συστήματος και του νεοφιλελευθερισμού, επιδόθηκαν σε μια ξέφρενη κούρσα δανειοδότησης ιδιωτών στη δεκαετία 1997 – 2007 με χορηγήσεις στεγαστικών, προσωπικών, καταναλωτικών, κ.λπ. δανείων, με επιτόκια (πλην των στεγαστικών) ξεκάθαρα ληστρικού χαρακτήρα, ύψους από 17% έως  25%, με συνέπεια την υπερχρέωση λαϊκών (κυρίως) νοικοκυριών. Μετά την πτώχευση της Lehman Brothers και το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2008, το παιχνίδι των δανειοδοτήσεων σταμάτησε. Οι τράπεζες, παρά τις τεράστιες ευθύνες τους για την οικονομική κρίση, μπήκαν σε κρατική προστασία, ανακεφαλαιοποιήθηκαν επανειλημμένα και συνεχίζουν να είναι στυλοβάτες του συστήματος και του νεοφιλελευθερισμού. Οι δανειολήπτες, αντίθετα, σε συνθήκες καλπάζουσας ανεργίας λόγω της κρίσης, σε συνθήκες άμεσης συρρίκνωσης των εισοδημάτων τους  λόγω των  μνημονίων, μπήκαν στην κατηγορία των «κόκκινων» οφειλετών με αδυναμία εξόφλησης των δανείων και κίνδυνο απώλειας περιουσιακών στοιχείων και του ίδιου τους του σπιτιού.

 Με το νόμο  Κατσέλη του 2011 όσοι δανειολήπτες πρόλαβαν ή θέλησαν ή δικαιούνταν, άσκησαν προσφυγές και μπήκαν στην αναμονή εκδίκασης  και δικαστικής απόφασης για τη ρύθμιση των οφειλών τους, ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες που επικαλέστηκαν. Έτσι ο κίνδυνος απώλειας περιουσίας (σπιτιού) μετατέθηκε για 3 − 4 χρόνια μέχρι και λίγο μετά την εκδίκαση. Όσοι δανειολήπτες δεν πρόλαβαν ή δεν ήθελαν ή δεν δικαιούνταν να προσφύγουν, αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν άμεσα τον κίνδυνο του πλειστηριασμού και της απώλειας  περιουσίας ακόμα και κύριας κατοικίας, η οποία  μέχρι τώρα δεν προστατεύεται.

Επισπεύδοντες στους πλειστηριασμούς των δανειοληπτών ήταν  και είναι οι τράπεζες. Τώρα και με δεδομένο ότι υπάρχουν πάρα πολλοί οφειλέτες φόρων ή ασφαλιστικών εισφορών, μπαίνουν στον χορό των πλειστηριασμών το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά Ταμεία. Οι πλειστηριασμοί διενεργούνταν στα κατά τόπους Ειρηνοδικεία και διεκπεραιώνονταν από συμβολαιογράφους, που μεταβίβαζαν την κυριότητα του επίδικου ακινήτου στον πλειοδότη. Αυτά βέβαια με την προϋπόθεση, ότι οι πλειστηριασμοί γίνονταν. Στην πραγματικότητα και κατά κανόνα, οι πλειστηριασμοί ματαιώνονταν από τη μαχητική παρουσία του κινήματος ενάντια στους πλειστηριασμούς που απέτρεπαν τους αγοραστές – κοράκια να μπουν στα ειρηνοδικεία και τους συμβολαιογράφους να ολοκληρώσουν τις διαδικασίες.  

Μέχρι τη μνημονιακή μετάλλαξη, οι Συριζαίοι πρωτοστατούσαν στις ματαιώσεις των πλειστηριασμών. Από το Σεπτέμβρη του 2015 και δώθε δεν εμφανίστηκαν ούτε μία φορά. Τώρα η μνημονιακή κυβέρνηση της «Αριστεράς» για να βοηθήσει τις τράπεζες να πάρουν τα χρωστούμενα εισήγαγε δύο καινοτομίες: 

Α.Τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και 

Β. Την προσέγγιση της αφετηριακής αξίας του πλειστηριαζόμενου ακινήτου όχι με αντικειμενικές αλλά με αγοραίες τιμές. Τώρα οι συμβολαιογράφοι, οι επισπεύδουσες τράπεζες, οι αγοραστές – κοράκια μακριά από τους ενοχλητικούς συμπαραστάτες, μακριά από τα Ειρηνοδικεία θα κάνουν γρήγορα και ανενόχλητα τη δουλειά τους και θα ευγνωμονούν την «αριστερή» κυβέρνηση για τη διευκόλυνση.

Υπερφορολόγηση

Η προϋπάρχουσα υπερφορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων (άμεση και έμμεση), έγινε χειρότερη στις μέρες της «αριστερής» κυβέρνησης, με την προσθήκη και άλλων έμμεσων φόρων (καφέδες, κινητή τηλεφωνία κ.λπ.), την κατάργηση του αφορολόγητου στους ελεύθερους  επαγγελματίες και τη μείωση του αφορολόγητου  στους εργαζόμενους τους συνταξιούχους και λοιπούς φορολογούμενους. Αυτές οι μεταβολές στο αφορολόγητο σε συνάρτηση με την ύπαρξη των τεκμηρίων διαβίωσης, που τώρα δεν καλύπτονται, οδηγεί πάμπολλους μικροεισοδηματίες σε καταβολή φόρου. Η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη στους νέους ελεύθερους επαγγελματίες (Δικηγόρους, Μηχανικούς κ,λ), όπου φορολογία και ασφάλιση φτάνει στο 65% των καθαρών εισοδημάτων τους.

Παράγουν αναξιοπαθούντες και τους πουλούν αλληλεγγύη

Ποιος λέει την αλήθεια για την ανεργία;  Η  Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που την υπολογίζει στο 31,3%; Το ΙΝΕ – ΓΣΕΕ 28,7% ή  η ΕΛΣΤΑΤ 21,3%; Όλοι την αλήθεια λένε!  

Η  ΕΚΤ θεωρεί άνεργους  και τους μερικά  απασχολούμενους και τους υποαπασχολούμενους. Το ΙΝΕ – ΓΣΕΕ θεωρεί άνεργους τους  υποαπασχολούμενους, που ανέρχονται σε 267.000 το 2017 και προβλέπεται να τριπλασιαστούν μέχρι  το 2030 και η ΕΛΣΤΑΤ, που θεωρεί ότι οι μερικά και οι υποαπασχολούμενοι δεν είναι άνεργοι!

 Έτσι κι αλλιώς  τα ποσοστά και τα αριθμητικά δεδομένα είναι τεράστια. Έτσι κι  αλλιώς οι άνεργοι, οι μερικά απασχολούμενοι, οι υποαπασχολούμενοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι απόμαχοι που δεν κατάφεραν να πάρουν σύνταξη, συγκροτούν την τεράστια συνομοταξία των αναξιοπαθούντων. Των συνανθρώπων μας που εκλιπαρούν την κρατική μέριμνα ή επαιτούν και που η κυβέρνηση της «Αριστεράς» τους πουλά αλληλεγγύη. Με τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους, με την κατακρεούργηση των μισθών και συντάξεων, με τη συνολική πολιτική που υπαγόρευσαν οι θεσμοί, αυτή η Κυβέρνηση της «Αριστεράς», όπως και οι προηγούμενες, παράγει αναξιοπαθούντες, για να τους πουλήσει αλληλεγγύη!  Αυτό είναι το νέο Κράτος Πρόνοιας. Η δωρεάν μετακίνηση στις συγκοινωνίες, η εισαγωγή στα εξωτερικά ιατρεία χωρίς εισιτήριο, το μοίρασμα (όχι σε όλους) κοινωνικού εισοδήματος Αλληλεγγύης, και Δώρο Χριστουγέννων από τα περισσεύματα  (πάλι όχι σε όλους). Κατορθώματα !!!

Τελειώνουν τα Μνημόνια;

Και ο Πρωθυπουργός της κυβέρνησης της «Αριστεράς» μες  την καλή χαρά ! Τον Αύγουστο, λέει, τέρμα τα μνημόνια, τέρμα η  επιτήρηση, βάζουμε φουλ τις μηχανές για την ανάπτυξη και την παραγωγική ανασυγκρότηση. Οι νέοι μας (πάνω από 250.000 – δεν υπολογίζονται στους άνεργους) που έχουν μεταναστέψει στο εξωτερικό  να επιστρέψουν στην Πατρίδα για να βοηθήσουν την προσπάθεια για την Ελλάδα της νέας εποχής. Δηλαδή τέρμα όλα;  Δε θα ισχύουν οι εφαρμοστικοί νόμοι, που ψηφίσαμε με τα τρία μνημόνια;  Θα ξανανομοθετήσουμε το οχτάωρο, την προστασία της εργασίας, τις συμβάσεις για τα εργασιακά δικαιώματα κ.λπ.; 

Μας δουλεύει πάλι. Όπως μας δούλευε, όταν έλεγε, ότι  εμείς θα βαράμε τη λύρα και τα νταούλια και η τρόϊκα θα χορεύει, ότι μόλις γίνουμε κυβέρνηση θα καταργήσουμε με ένα νόμο και ένα άρθρο τα  δύο μνημόνια και τα επακόλουθά τους, όπως μας δούλεψε όταν ξεπούλησε το απίστευτο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος και μας έσυρε στο τρίτο μνημόνιο και τα επακόλουθά του. 

Ξέρουμε τώρα. Οι αριστεροί που πάλεψαν  και επένδυσαν ελπίδες μαζί με μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού δεν ξαναγελιούνται. Η ελπίδα θα ξανάρθει, αγώνες θα ξαναγίνουν, η ιστορία δεν σταματάει , η πραγματική Αριστερά δεν πέθανε.