της Δανάης Τζήκα
Τρία βασικά χαρακτηριστικά,
θεωρώ, κάνουν πιο επιτακτική την ανάγκη σήμερα για να διεκδικήσουμε νέα πεδία
παρέμβασης, διαλόγου και αντιστάσεων. Πρώτον: Η επίθεση που ασκείται «στους από
κάτω» εντείνεται με συσσωρευόμενα αντιλαϊκά μέτρα αλλά και νεοφιλελεύθερες
θεσμικές τομές (βλ. κόφτης, ανεξάρτητη αρχή δημοσίων εσόδων, Υπερταμείο). Δεύτερον:
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αλλάξει, ουσιαστικά,
πολιτικό «στρατόπεδο» και αυτό συνοδεύεται με μία διευρυμένη κοινωνική ματαίωση,
ενώ παράλληλα είναι ορατός ο κίνδυνος της πλήρους απαξίωσης της πολιτικής. Τρίτον:
Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί απλώς το τέλος των ψευδαισθήσεων, ή την ήττα
ενός ρεφορμιστικού προγράμματος, αλλά σηματοδοτεί ήττα για την Αριστερά. Σε
πείσμα των παραπάνω, και στον Βόλο αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας
δημιουργούνται κινήσεις που προσπαθούν να εναντιωθούν στην κυρίαρχη αφήγηση και
φιλοδοξούν να υπερβούν την ήττα.
Η διαδρομή της ΕΑΣ….
Το «φαινόμενο» ΣΥΡΙΖΑ, η σταδιακή
του υποχωρητικότητα κατά το πρώτο διάστημα της κυβέρνησης έως την υπογραφή του Μνημονίου και εν τέλει η
πλήρης ενσωμάτωσή του και η μετατροπή του σε διαχειριστή της κυρίαρχης
κανονικότητας, απασχόλησε και συνεχίζει να απασχολεί – με συζητήσεις, αναλύσεις,
κριτικές και αυτοκριτικές - την Αριστερά και την κοινωνία.
Μέσα στο παραπάνω χρονικό
διάστημα, δημιουργήθηκε και εξελίχθηκε η ΕΑΣ. Αρχικά, ξεκίνησε ως μία
πρωτοβουλία ενωτικής δράσης –λίγο μετά τις εκλογές του Γενάρη το 2015-, η οποία
προσπάθησε να συσπειρώσει δυνάμεις από διαφορετικούς χώρους της Αριστεράς, καθώς
και ανένταχτους-ες της βάσης της Αριστεράς και των κινημάτων, με στόχο να
ανοίξει οριζόντια τη συζήτηση για τα μεγάλα ερωτήματα της τότε συγκυρίας και να
πάρει πρωτοβουλίες απέναντι στην υποχωρητικότητα της κυβέρνησης. Η εν λόγω
περίοδος, χαρακτηρίζεται, μεταξύ άλλων, και από αυξημένη πολιτικοποίηση όλο και
μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας. Έτσι, η ΕΑΣ πραγματοποίησε την πρώτη της
εκδήλωση –με θέμα «Χρέος και Ευρώ. Πως
απαντάμε στους εκβιασμούς», με μεγάλη απήχηση, στις 13/5/2015.
Η ολοκληρωτική υποχώρηση του
ΣΥΡΙΖΑ, τον Αύγουστο του 2015, και όσα ακολούθησαν, σήμαναν παράλληλα και μία
γενικευμένη αποστράτευση και απομαζικοποίηση χώρων και κινήσεων πολιτικής
δράσης και ζύμωσης. Η ΕΑΣ, ουσιαστικά,
επανεκκινεί τη δραστηριοποίησή της το 2016, με τη συμμετοχή μελών οργανωμένων
δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, κόσμου που αποστοιχίστηκε από τον
ΣΥΡΙΖΑ και κόσμου με ενεργή συμμετοχή στις κινηματικές διαδικασίες και
κοινωνικούς χώρους. Αρχικά, για πολλούς και πολλές από εμάς, η ΕΑΣ αποτέλεσε
μια απάντηση στην ανάγκη για παρέμβαση, αποτίμηση της εμπειρίας του ΣΥΡΙΖΑ και
προσέγγιση των απαντήσεων στα ερωτήματα του σήμερα, με στοιχειώδεις όρους
συλλογικότητας.
Δράση και ταυτότητα…
Η ΕΑΣ σήμερα αποτελεί μια
πολιτική συλλογικότητα, σε τοπικό επίπεδο. Έχοντας επίγνωση της συνολικότερης
κατάστασης -αλλά και των δυνατοτήτων μας-, θέτει ως άμεσους στόχους και επιδιώξεις τα
εξής:
·
Να συμβάλει με τις θέσεις της στο διάλογο που
–ανεπίσημα, προς το παρόν- συντελείται στην Αριστερά. Σε αυτό το πλαίσιο, δημοσίευσε στις 4/1/2017
σχετικό κείμενο (http://eas-magnisias.blogspot.gr/2017/01/blog-post.html)
. Σε αυτό παρουσιάζονται συνοπτικά οι βασικές αιτίες της συνθηκολόγησης του
ΣΥΡΙΖΑ ενώ διατυπώνεται και η ανάγκη για τη δημιουργία μιας νέας μαζικής και
ανατρεπτικής Αριστεράς στηριγμένης σε ένα σύγχρονο μεταβατικό – σοσιαλιστικό
πρόγραμμα.
·
Να ανοίξει κομβικά ζητήματα σε επίπεδο
κοινωνίας. Σε αυτή την κατεύθυνση, η ΕΑΣ πραγματοποίησε, τον Οκτώβρη, εκδήλωση
για την ιδιωτικοποίηση του νερού, και τις προεκτάσεις των κεντρικών πολιτικών
κατευθύνσεων στα τοπικά ζητήματα. Η
συμμετοχή στην εκδήλωση μας εξέπληξε θετικά, αποδεικνύοντας ότι η ανάγκη για
από κοινού συζήτηση, προβληματισμό και παρέμβαση είναι κάτι παραπάνω από
υπαρκτή.
·
Να παρέμβει, αναλογικά με τις δυνάμεις της, σε
κοινωνικούς χώρους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η οργανική της σύνδεση
με το συνδικαλιστικό σχήμα Εργατική Αυτονομία, που απαρτίζεται κυρίως από
εργαζόμενους, συνδικαλιστές σε βιομηχανικές μονάδες της περιοχής, και έπαιξε σημαντικό
ρόλο σε κινητοποιήσεις και τοπικούς εργατικούς αγώνες του προηγούμενου
διαστήματος (ΙΜΑΣ, Λεβεντέρης κα). Η Εργατική Αυτονομία κατάφερε να κερδίσει
μια έδρα στο 21μελές ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Βόλου στις τελευταίες εκλογές
(Δεκέμβρης 2015).
·
Να πάρει κινηματικές πρωτοβουλίες και να
ενισχύσει τις ήδη υπάρχουσες σε όλα τα μέτωπα που αφορούν άμεσα την πλειοψηφία
της κοινωνίας: ιδιωτικοποιήσεις, κοινωνικά αγαθά, πλειστηριασμοί,
εργασιακά, προσφυγικό κοκ.
·
Να συμβάλει για να χτιστεί ένας νέος
μαζικός φορέας της Αριστεράς. Ένας φορέας που θα έχει στόχο να καλύψει το
σημερινό πολιτικό κενό και θα επιδιώκει να συσπειρώσει και να εμπνεύσει τα
πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας.
Τελειώνοντας, ίσως κάποιος να δει μία
βολονταριστική προσέγγιση ενός ακόμα αριστερού εγχειρήματος. Η ΕΑΣ είναι μια
σχετικά μικρή πολιτική συλλογικότητα, λίγο γνωστή στην τοπική κοινωνία. Έρχεται
και αυτή αντιμέτωπη με τα ίδια προβλήματα όπως οι περισσότεροι πολιτικοί χώροι
της Αριστεράς (απογοήτευση, αμηχανία) αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο δημιουργήθηκε
ως αποτέλεσμα ή απάντηση αυτών των προβλημάτων. Τέτοια πολιτικά εγχειρήματα, που
συσπειρώνουν λιγότερο ή περισσότερο κόσμο, με τις μικρές ή μεγαλύτερες
αδυναμίες τους, που θέτουν στον ορίζοντα τη δημιουργία μιας νέας μαζικής
Αριστεράς αντάξια των προκλήσεων της εποχής, είναι σήμερα απαραίτητα για να μετατρέψουν τη συλλογική
απογοήτευση σε πείσμα για δημιουργία και ανατροπή.
Δανάη Τζήκα
Μέλος ΕΑΣ Μαγνησίας
eas-magnisias.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου