Βασικός φορέας ιδιωτικοποιήσεων/εκποιήσεων είναι το
ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου) που ιδρύθηκε
με τον μνημονιακό νόμο 3986/2011, σε εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής
Στρατηγικής 2012-2015. Σύμφωνα με τον νόμο αυτό, ο οποίος δεν επιδέχεται
αμφισημίες : το προϊόν αξιοποίησης
χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους της χώρας,
σύμφωνα με όσα ορίζονται στην παράγραφο 17 του επόμενου άρθρου» (άρθρο 1
παρ. 2). Το πολύ αυστηρό κανονιστικό πλαίσιο του νόμου περιβάλλεται από δεκάδες
άλλες διατάξεις, που διέπουν την είσοδο των περιουσιακών στοιχείων στο ΤΑΙΠΕΔ
και τη διαδικασία ιδιωτικοποίησής τους. Οτιδήποτε μεταβιβάζεται στο ΤΑΙΠΕΔ δεν
εξέρχεται, παρά μόνο ιδιωτικοποιημένο ή εκκαθαρισμένο.
Στο ΤΑΙΠΕΔ έχουν περιέλθει σταδιακά πλήθος δημόσιων
περιουσιακών στοιχείων που κατατάσσονται στις παρακάτω
κατηγορίες : πάνω από 35 λιμένες, πάνω από 3.000 δημόσια ακίνητα (μεταξύ αυτών
το Ελληνικό και ο Αστέρας Βουλιαγμένης, ιαματικές πηγές, κάμπινγκ, Ξενία,
κτίρια υπουργείων, δημόσιας διοίκησης, κ.λπ.), δεκάδες ακίνητα εξωτερικού, δεκάδες
ιστορικά διατηρητέα ή όχι μνημεία, εθνικές οδοί, 40 αερολιμένες, στρατιωτικές
εγκαταστάσεις, φυσικό αέριο (ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, κ.λπ.), αμυντική βιομηχανία (ΕΑΣ,
ΕΛΒΟ), πετρέλαιο (ΕΛΠΕ), πλήθος παραλιών
- αιγιαλών εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων, ύδρευση (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ), εκτάσεις γης
(χιλιάδες στρέμματα), υγρότοποι/υδροβιότοποι, σιδηρόδρομοι (ΤΡΑΙΝΟΣΕ ΑΕ,
ΕΕΣΣΤΥ), ταχυδρομεία (ΕΛΤΑ), κερδοφόρες επιχειρήσεις (όπως ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ).
Εν τω μεταξύ
αναπτύσσονται διάφοροι μύθοι για την
αναπτυξιακή διάσταση των επενδύσεων μέσω ιδιωτικοποιήσεων και την ενίσχυση
χρηματοδοτικών αναγκών του καταρρέοντος κοινωνικού κράτους. Όπως ήδη έγινε
απολύτως σαφές το τίμημα των ιδιωτικοποιήσεων δημοσίων ακινήτων και
επιχειρήσεων που έχουν περιέλθει στο ΤΑΙΠΕΔ, τίμημα εξευτελιστικό σε σχέση με
την πραγματική αξία των ακινήτων - βλέπε 28 δημόσια κτίρια, Ελληνικό κ.λπ. -
δεν ενισχύει τα κρατικά ταμεία, αλλά δίνεται κατ’ ευθείαν για την εξόφληση του
δημόσιου χρέους. Οι εκποιήσεις αυτές δεν έχουν, επίσης, κανένα αναπτυξιακό χαρακτήρα.
Για παράδειγμα το Ελληνικό, αν ποτέ κτιστεί - φαίνεται ότι η Lamda Developments, συμφερόντων Λάτση, χρειάζεται
πρωτίστως το ακίνητο για να καλύψει την επάρκεια των περιουσιακών της στοιχείων
- θα ενισχύσει την ήδη υπάρχουσα φούσκα ακινήτων στο παράκτιο μέτωπο και θα
λειτουργήσει καταστροφικά για την οικονομία και την κοινωνία της ευρύτερης
περιοχής. Όσον αφορά το παράδειγμα των 28 κτιρίων, το δημόσιο δεσμεύεται να τα
ενοικιάζει για 20 έτη με ενοίκιο που θα ανέλθει συνολικά σε 600 εκατ. ευρώ.
Καταστροφή!
Σε κάθε περίπτωση είτε μέσω ΤΑΙΠΕΔ ή απ’ ευθείας με πώληση από το
ελληνικό κράτος, οι ιδιωτικοποιήσεις
σήμερα δεν έχουν «αναπτυξιακό» χαρακτήρα - άλλωστε πρέπει να ξαναορίσουμε
την «ανάπτυξη» ως αποανάπτυξη στον
ορίζοντα της παγκόσμιας φτώχειας, της εκτεταμένης καταστροφής βασικών πόρων -
όπως η καλλιεργήσιμη γη - για την επιβίωση εκατομμυρίων ανθρώπων, της
κλιματικής αλλαγής και της κυριαρχίας των πολυεθνικών έναντι των κρατών
παγκόσμια.
Ας θυμηθούμε για παράδειγμα την εκχώρηση μεγάλου μέρους του ΟΛΠ στην Cosco και την επιχειρούμενη νέα
ιδιωτικοποίηση/παραχώρηση στην ίδια ή σε άλλη εταιρεία. Έχει αποδειχθεί με
αδιάσειστα στοιχεία ότι η χώρα μας αντί να διαχειριστεί η ίδια τον ΟΛΠ ως πύλη
εισόδου στη Μεσόγειο και την Ευρώπη εκχώρησε με ασήμαντα ανταλλάγματα αυτή τη
δυνατότητα σε μια εταιρεία συμφερόντων του Κινέζικου (καπιταλιστικού) κράτους.
Θα πρέπει να συζητήσουμε σε βάθος στο ΣΥΡΙΖΑ, στην αριστερά, στην
κοινωνία, τα σημερινά δεδομένα των λεγόμενων αποκρατικοποιήσεων. Στα 18 σημεία
προς το Eurogroup περιλαμβάνονται :
αποκρατικοποιήσεις με διακρατικές συνέργειες. Τι σημαίνει αυτό; Άγνωστο. Πρέπει
να έχουμε γνώση της βασικής κατεύθυνσης του σύγχρονου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού
και στο πλαίσιο αυτό να εξετάσουμε δυνατότητες - αν υπάρχουν - συνεργασίας δημόσιου/ιδιωτών. Προς το παρόν
έχουμε εκποιήσεις και θα πρέπει όσες εκκρεμούν να σταματήσουν.
ΕΛΕΝΗ ΠΟΡΤΑΛΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου